Psychoterapia psychodynamiczna jest metodą terapii zaburzeń psychicznych, opracowaną na podstawie dorobku współczesnej psychiatrii oraz uznanych koncepcji psychoanalitycznych (psychologia ego, teoria relacji z obiektem, psychologia self, teoria przywiązania).
Paradygmat psychoanalityczny zakłada, że rozumienie życia psychicznego wymaga refleksji nad nieświadomością, ponieważ życiem człowieka sterują nieuświadomione mechanizmy działania, wewnętrzne konflikty, pragnienia, potrzeby, sposoby interpretowania rzeczywistości społecznej oraz wzorce relacji interpersonalnych.
Kluczem do nieświadomości są marzenia senne, objawy nerwicowe oraz nabyte w dzieciństwie nieuświadomione sposoby tworzenia i przeżywania relacji z innymi ludźmi, a tym samym z terapeutą.
Psychoterapia psychodynamiczna toczy się w oparciu o relację terapeutyczną, czyli więź, jaka rozwija się pomiędzy pacjentem a terapeutą w trakcie leczenia.
Sesje terapeutyczne odbywają się raz lub dwa razy w tygodniu i trwają 45-50 minut. W zależności od problematyki pacjenta stosowana jest forma psychoterapii ekspresywna lub podtrzymująca.
Forma ekspresywna oparta jest na pogłębionej analizie nieświadomości pacjenta i wykorzystuje techniki: klaryfikacji, konfrontacji, interpretacji.
Forma podtrzymująca sprowadza się do poradnictwa i psychoedukacji których celem jest redukcja niepokoju pacjenta i jego adaptacja do określonej sytuacji bez zasadniczej zmiany osobowości.
Pacjent zachęcany jest do swobodnego dzielenia się swoimi myślami, skojarzeniami, odczuciami.
Terapeuta stawia hipotezy dotyczące życia psychicznego pacjenta uwzględniając treści wnoszone przez niego podczas sesji, dane biograficzne i dynamikę relacji terapeutycznej.
Szczególnie istotna dla terapeuty psychodynamicznego jest analiza zjawiska przeniesienia czyli nieświadomego procesu który polega na kierowaniu do terapeuty oraz innych osób z otoczenia: uczuć, oczekiwań i postaw jakich pacjent doświadczał wobec znaczących osób w przeszłości.
Praca terapeutyczna polega na dostarczaniu pacjentowi nowego rozumienia rzeczywistości wewnętrznej i zewnętrznej oraz umożliwieniu mu przeżycia doświadczenia interpersonalnego w relacji terapeutycznej. Stanowi to bazę do wprowadzania korzystnych zmian w jego funkcjonowaniu psychicznym i społecznym.
Superwizja to omawianie przez terapeutę z superwizorem procesu terapeutycznego. Pozwala ona terapeucie nabrać dystansu oraz zrozumieć własne nieuświadomione emocje i zachowania dzięki czemu może mieć rozumienie tego co dzieje się w relacji terapeutycznej i wyciągać określone wnioski służące efektywności prowadzonej terapii.
Jestem psychoterapeutą psychodynamicznym. W swojej pracy jestem otwarty na wszelkie aspekty konfliktów i zachowań, będąc przy tym zwolennikiem całościowego, indywidualnego podejścia dostosowanego do potrzeb i możliwości pacjenta. Ukończyłem Szkołę Psychoterapii Psychodynamicznej (całościowe, 4-letnie szkolenie wypełniające standardy Polskiego Towarzystwa Psychologicznego oraz PTPPd), uzyskując Dyplom Psychoterapeuty w Krakowskim Centrum Psychodynamicznym, oraz studia podyplomowe „Poradnictwo i pomoc psychologiczna” na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i „Seksuologia kliniczna” na Uniwersytecie Humanistycznospołecznym SWPS w Katowicach. Doświadczenie w pracy zdobywałem m.in. realizując staże w Klinice Psychiatrii Dorosłych, Dzieci i Młodzieży Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie oraz w Warszawie, w Poradni Seksuologicznej i Patologii Współżycia, a także w Poradni Seksuologicznej i Psychoterapii INTIMED. Od 2016 roku prowadzę własną działalność gospodarczą w zakresie opieki zdrowotnej, jednocześnie współpracując z wybranymi Gabinetami Psychiatryczno-Psychoterapeutycznymi.